DİKEN PAYLAR
Hüzün-paylar düşürülmüş, halkımın omuzlarına;
Yüzlerdeki derin-çizgiler, ağıt notalarında!
Buğulu cansız-bakışlar, dönmedi gözyaşlarına;
Mazlum “ah”lar taşarak, alev oldu; gök katlarında…
Siyah-dikenleri serpmişler, sokak aralarına;
Hoş kokularla gül yaprakları yok olmuş âdeta!
Amuda kaldırmışlar, körleştirmişler de bir yanda;
Halkım batırıp-durur dikenleri, aralarında…
Oysa… Kelebeğin kanadında, sevinç olmak varken
Ve bir su damlasında, müzik notaları yüzerken…
Farkındalık bitmiş halkımda; dikenlerle oynarken
Ve yüksek egoların, umarsız dünyası sürerken…
Hasan ER