Paşabahçe, Boğaz'ın yaman delikanlısı;
Zengin Kızı Yeniköy de, nazlı mı nazlısı...
Aşk mektuplarını taşıyan vapurlar harlı;
İskelelerinde, titrek ve pek heyecanlı.
Kırık bebeklerin ülkesi, burası.
Her bir yanı ısırık, biraz da ıslak…
Oyuncak da olsalar, kalpleri kırık;
Kol-bacak eksik, saçın telleri kopuk…
Zerreler gizli, zerre içinde;
Her biri aşk ile dans halinde.
Hem titrer, hem derler; dillerinde:
"Yalnız senle varım, bu evrende."
Esmer-asil-çingen kız Nazife;
Dimdik, at-arabası üstünde.
Çelik-çember ağaç tekerlekler;
Kastanyet olmuş, raks ettirmede...
Tak-tuka-tek, çingen kız Nazife;
Tak-tuka-tek, çingen kız Nazife...
“Hışt !” dedi düşümde, koru yaprakları;
Gözlerim kıynaşık, dinledim onları…
“Hışt-hışt boş ver !” dedi, tekrar canlandırdı;
Cılız kalmış-kurumuş fidanlarımı
Ve öksüz-yetim kalmış sevinçlerimi…
Çıkmaz sokağa hapsedilmiş, çakıl taşlarıyız biz;
Yere sağlam basarız ve rüzgârlara savrulmayız.
Aslına sadık, sadece biraz kırık taşlarız biz...
Konar-göçer zerre oldum, âlemlerde;
Aşk önümde, ince yollar göstermede…
Baktım, Dünya kapısından içeriye;
Âşık gönül çarptı: “Hak ki haktır” diye…
